Varazze

De kortere routes naar de kust gaan op sommige plekken door gorges. Door de vele regen is er gevaar voor overstroming en voor modderstromen met stenen er in. De directe route naar Monaco is daarom vanochtend al afgesloten, zo krijgen we op een app zien. Het gebied heeft code oranje (dat hier misschien een iets minder zware waarschuwing is dan in Nederland, ze gebruiken 5 kleuren in plaats van 3).

Toen we nog zeilden hebben we geleerd om altijd de goede raad van locale mensen over wind en getij te volgen. Eigenlijk is de situatie nu niet anders, dus we volgen trouw het advies – ook al is de route 150 km langer. Omdat het nu bijna allemaal autoroute is maakt het in tijd niet eens zo veel uit. Tijdens de rit zien we dat we een goed besluit hebben genomen. Wij rijden in de relatief smalle strook langs de kust in droog weer, soms zelfs met zon. Links van ons zien we vrijwel de gehele tijd zware en turbulente, bijna zwarte regenwolken die blijven hangen in de bergen en daar ongetwijfeld de voorspelde grote hoeveelheden regen brengen.

We hebben een hotel geboekt op ongeveer halverwege de route naar Toscane. Hotel Miranda in Varazze. Het gebouw is een traditionele Ligurische villa, sinds de jaren 30 in gebruik als hotel. Het is vrij klein, met 17 kamers. Veel gasten maken gebruik van de vol- en halfpension mogelijkheden. Ook wij gebruiken het diner in het restaurant van het hotel. In principe is het eten wat de pot schaft, een dagmenu met een beperkte keuze per gang. We laten ons de Saltimbocca alla Romana uitstekend smaken.

In zomerse tijden ziet het hotel er uit zoals op de foto die van de website van het hotel komt. Het restaurant is in de uitbouw.

Documentatie voor toekomstige ritten (2)

In Frankrijk langs de autoroutes, althans die wij deze dagen rijden, is het zo langzamerhand goed gesteld met de mogelijkheid elektrisch te laden. Sommige aanbieders zoals Ionity en TotalEnergies hebben complete laadpleinen gebouwd, met soms 16 of 20 laders die 350 kWh kunnen leveren.

Onze praktijk is nu dat we elke keer de auto opladen als we een reguliere stop maken om de benen te strekken, een kop koffie te drinken of het toilet te bezoeken. Meestal kan er zo’n 20-30% bij, met een laadtijd van iets meer dan 10 minuten. We moeten ons meestal haasten om op tijd terug te zijn. Onze aanvankelijke schroom om vaak weinig te laden omdat het slecht zou zijn voor de levensduur van de lithium-ion accu blijkt ongegrond. Integendeel, het frequent bijladen is waarschijnlijk goed voor de levensduur. In elk geval mag zo’n accu liever niet onder de 20% zakken vanwege gevaar voor inwendige beschadiging.

In de provincie is de situatie minder florissant. Veel kleinere initiatieven en aanbieders, waarvan vele al weer verdwenen lijken te zijn. Ook voor Italië houden we ons hart vast, behalve voor de Tesla stations die ook voor niet-Tesla rijders toegankelijk zijn. Zoals we al eerder in Spanje constateerden heeft Tesla jarenlang een consequente strategie succesvol uitgevoerd om een dekkende laad-infrastructuur te realiseren, juist ook in minder stedelijk gebied. Het blijft plannen en slim ‘omrijden’, maar van laadstress hebben we niet veel last (meer). In Varazze is (toevallig) een Tesla laadstation op de weg naar het hotel, we zijn morgenochtend dus gelijk vol (i.e. 80%0.