Reims 4e dag
We rijden weer naar Reims zelf, nu voor de kathedraal en voor de nabij gelegen Carnegie bibliotheek.
De kathedraal van Reims, een gotische kerk, officieel bekend als de Cathédrale Notre-Dame de Reims, speelde een cruciale rol in de Franse geschiedenis. Het was de traditionele locatie voor de kroning van Franse koningen. In totaal vonden er 33 kroningen plaats in iets meer dan 1.000 jaar. Een van de belangrijkste kroningen was die van koning Clovis rond het jaar 498, het letterlijke begin van het koninkrijk van de Franken. Toen stond de kathedraal er nog niet, de kroning was in een kleinere kerk in Reims, op de plaats waar nu de basiliek staat.
De huidige kathedraal werd gebouwd vanaf 1211 en was klaar aan het einde van de 13e eeuw. Een grote kerk: 150 meter lang, twee torens van 82 resp. 87 meter. Totaal oppervlak 6.650 vierkante meter.
Er is een geweldige hoeveelheid beeldhouwwerk, in totaal zijn er 2.303 beelden binnen en buiten de kerk, zie ook het toegangsportaal.
In het interieur van de kerk vind je onder meer een prachtig wandkleed, een zg. Annunciatietapijt (met de aankondiging door Gabriël aan Maria van de geboorte van Jezus). Het is 15e of 16e eeuws. Er omheen staan allerlei andere Bijbelse taferelen, met ondertiteling zou je kunnen zeggen.
Een aantal gebrandschilderde ramen is vrij nieuw, zo werden in 1974 ramen van Marc Chagall geïnstalleerd.
De Bibliothèque Carnegie werd gebouwd tussen 1921 en 1927 dankzij een donatie van Andrew Carnegie van $200.000 (destijds ongeveer 3 miljoen Franse francs). Hij wilde Reims helpen bij de wederopbouw na de Eerste Wereldoorlog.
De bibliotheek werd officieel geopend op 10 juni 1928. Het is een ontwerp van de Franse architect Max Sainsaulieu in Art Deco-stijl. Wij vinden de Art Deco elementen prachtig, waaronder het glazen plafond in de leeszaal en de mozaïeken in de entreehal.
Tot 2003 diende het gebouw als de hoofdbibliotheek van Reims. Tegenwoordig is het een van de zeven openbare bibliotheken in de stad, met een focus op erfgoedbehoud en onderzoek.
Op de terugweg rijden we langs de ruïne van de Abbaye de Vauclair die ongeveer op de route ligt. Gesticht in de 12e eeuw als cisterciënzer abdij, maar zo goed als vernietigd in de Eerste Wereldoorlog.
