Goudargues
Het is zeker niet een van de zwarte zaterdagen in Frankrijk, zelfs geen rode, maar de verkeersdrukte op de zaterdag voor Pinksteren is niet te onderschatten, zeker niet op de Autoroute du Soleil vanaf Lyon. We staan dan ook alles bij elkaar zeker een uur stil, op verschillende plaatsen.
Het was ons gisteren ook al opgevallen maar het lange Pinksterweekend lijkt vooral populair bij caravan bezitters. Ze overheersen op de campings, op de parkeerplaatsen en op de autoroute zelf. En ze rijden hard met die dingen. Té hard, zo blijkt een paar kilometer voor onze afslag: er is een caravan op zijn kant gegaan, dwars over de 3 rijstroken. Persoonlijke ongelukken lijken er niet te zijn en de trekkende auto staat nog recht, maar van de caravan is niet meer over dan een hoopje brandhout. De inboedel ligt over vele meters verstrooid.
Zo arriveren we vrij laat in Goudargues, op camping La Grenouille. We zijn er vaak geweest. We komen aan met een enorme bui, een wolkbreuk met onweer, hagel en veel millimeters water. Veel staplaatsen komen blank te staan.
We maken kennis met de nieuwe eigenaren, Stella en Alex. Het huilen zal ze nader staan dan het lachen bij dit klimaatgeweld, ze moeten immers ook maar afwachten hoe snel het water wegzakt op hun nieuwe broodwinning. Ze blijven vrij laconiek, spreken weliswaar van een catastrophe, maar, zo zeggen ze, morgen wordt het weer een mooie dag, droog met veel zon. Voor de nacht vinden we een hooggelegen plaats, deels op gras deels op asfalt. Morgen zien we verder, we zijn van plan hier 3 nachten te blijven.