Venetië 3e dag
Vandaag geen Biennale, op maandag is alles gesloten. Als alternatief willen we plaatsen bezoeken die minder toeristisch zijn en toch aangenaam, en we willen met de vaporetto aan de andere kant van Venetië langs varen, zodat we een rondje kunnen maken.
Het eerste voornemen lukt goed. Vanaf San Zaccaria nemen we de 2 naar Zitelle op het eiland Giudecca.
We lopen langs de waterkant naar halte Palanca aan de andere kant met het plan met lijn 2 door te varen, via Piazelle Roma naar Rialto. Vanaf daar even lopen naar Fondamente Nove om daar lijn 12 te nemen naar Punta Sabbioni. Voordat we er achter komen dat het zo niet (meer) werkt maken we foto’s. We hebben nu immers vol zicht op de andere kant, maar ook San Giorgio is vanaf hier fotogeniek, net als een drukke doorgang vanaf Ponte Lungo.
Ons plan werkt niet. ‘Vroeger’ kon je met de 2 rond varen, ook door het Gran Canal. Op de borden met haltes aan boord van de boot zelf staat dat ook nog steeds zo aangegeven. Maar het kan niet meer zo. De 2 is niet meer een ringlijn maar een heen-en-weer pont tussen het station en San Marco.
We varen terug naar San Zaccaria. Hemelsbreed is het vanaf hier niet veel verder naar Fondamente Nove dan van Rialto, dus we lopen er heen. Veel trappen van bruggetjes en bruggen, smalle straatjes en stegen maar ook een paar grotere pleinen. Veel te zien en geen grote toeristengroepen voorafgegaan door een gids met vlaggetje of paraplu. Dit is het leukere deel van de binnenstad van Venetië, op een enkel plein is het druk met spelende kinderen en hun ouders. Ook jonge moeders die elkaar daar treffen, kind op de arm – duidelijk geen toeristen maar locals.
We maken foto’s van een paar markante gebouwen.
Bij de halte van de 12 op Fondamente Nove zijn we scherp op tijd, we kunnen nog net aan boord. Vanaf hier met een paar stops op Murano, Burano en meer naar Punta Sabbione en ons rondje is voltooid.
Niet dus. Ook deze 12 is een heen-en-weer pont geworden, die vanaf Burano weer terugvaart naar Fondamente Nove. Maar … volgens het bemanningslid dat de gang van zaken bij de haltes in goede banen leidt, kunnen we op Burano overstappen op lijn 14 die naar Treporti en Punta Sabbione zal gaan. En ja, die lijn 14 naar Treporti komt een kwartiertje daarna ook echt aanvaren.
Tijd voor het laatste slechte nieuws in dit inmiddels tot een heus avontuur geworden rondtripje: die boot gaat niet verder dan Treporti. Om met het systeem van vaporertto’s in Punta Sabbioni te komen moeten we helemaal terug naar Venetië, op San Zaccaria zien te geraken en via het Lido naar huis.
We moeten dus dringend dit ecosysteem verlaten, maar wel op de goede plaats — Burano is een eiland zonder vaste verbinding naar het vasteland. We varen daarom toch naar Treporti en daar – we geloven het bijna zelf niet – staat een bus, lijn 7, met Punta Sabbioni op de display. We stappen in … en gelijk weer uit, want onze meerdagen kaart voor Venetië is niet geldig voor dit ritje.
Kaartjes moet je wat verderop bij een automaat kopen, maar de bus staat op punt van vertrekken. Via de achteringang stappen we snel weer in, we hopen maar dat autoriteiten ons vergeven dat we dit laatste stukje zwart rijden – de chauffeur maakt er geen probleem van. De bus brengt ons precies op de plek waar ‘s ochtends op de boot zijn gestapt.