Vera de Moncayo 2e dag

Op een kilometer afstand van onze camper ligt het Monasterio Cisterciense de Santa Maria de Veruela, het klooster van Veruela. We gaan er heen, te voet, over een riant looppad. Het weer maakt een omslag door — het waait hard, het is maar net 20 graden en er dreigt regen. Onvermijdelijk natuurlijk, maar het is even wennen. We maken nog een paar foto’s van de Sierra del Moncayo in onze directe omgeving.

Het klooster is ommuurd maar ziet er niet als een zwaar fort uit. Het idee was dat de monniken binnen de muren alle voorzieningen hadden, inclusief een bron en afgeleide stroom uit de rivier Huecha, om hun (agrarische) werk te kunnen doen. Maar de muur stamt uit feodale tijden toen het klooster grootgrondbezitter was en zal dus ook wel bedoeld zijn om kwaadwillenden buiten te houden.

Met de bouw van het complex is in 1146 begonnen maar de afronding, van bijvoorbeeld de kerk en aangelegen ruimten, heeft een paar eeuwen geduurd. Er zijn dus architectuurkenmerken die lopen van romaans naar laat-gotisch en zelfs renaissance.

Naast het kloostercomplex, maar nog wel op het terrein, is een relatief nieuw gebouw met een wijnmuseum — het Museo del Vino de la Denominación de Origen Campo de Borja. We lopen er door heen maar vinden de informatie te veel omvattend en te heftig gepresenteerd. Alles uit de kast, met moderne technieken tot aan een hologrammen film aan toe. De historie van het klooster in relatie met wijnbouw is wel interessant. De monniken van dit klooster horen bij de eersten die de carnacha druiven op wijnstokken verbouwden.
Buiten is een tuin in aanleg waar je de verschillende soorten olijfbomen kunt zien, met uitleg. Het zijn de olijven waarvan de olie het Denominación de Origen van Sierra del Moncayo heeft. Daar maken we foto’s van.