Granada 3e dag

De temperaturen zijn nog steeds zeer hoog, vandaag is het 31C. Granada heeft nog een beroemd klooster, het Monasterio de Cartuja. We bezoeken het vandaag, met het openbaar vervoer. In principe heeft Granada dat goed op orde. Er is een dicht netwerk van buslijnen en zelfs een metro/sneltram. De dienstregeling is zo dat je zelden langer dan een kwartier hoeft te wachten. We komen gemakkelijk bij het klooster dat midden in de campus van de Universidad de Cartuja terecht is gekomen. Op de terugreis blijkt het vandaag met de kwaliteit van het materieel minder goed gesteld te zijn.

Het klooster ligt wat verder af van de toeristische hotspots van Granada, het is er dan ook niet druk. Wel zijn er schoolexcursies, maar die geven geen enkele overlast. De buitenkant van het klooster is sober en eenvoudig. Toen de universiteit er nog niet was lag het klooster soeverein in de heuvels. Op een van de foto’s zie je het huidige uitzicht vanaf de trappen bij de ingang — dat moet vele eeuwen naar alle kanten zo zijn geweest.
Met de bouw van het klooster is begonnen in 1516, maar veel onderdelen zijn van later. Zo is de schitterende (in alle betekenissen) Sacristie van midden 18e eeuw.

Er hangen schilderijen in de diverse zalen, van zeer behoorlijke kwaliteit. Vele, zoals in de refter, zijn van de hand van Juan Sánchez Cotán (1560-1627). Zijn artistieke leven kent een seculier deel waarin hij o.a. stillevens schildert. Deze hangen in musea over de hele wereld. Na opdrachten voor de karthuizer orde in Toledo en later hier in Granada treedt hij in 1603 als lekenbroeder in in de orde.
Werk dat hier hangt documenteert de diverse gewelddadige incidenten in heel Europa waarbij karthuizer monniken werden gemolesteerd en vermoord. De Roermondse karthuizermoord waarbij 12 monniken werden afgeslacht is er ook bij. Wie waren die bruten die het op hun geweten hebben? Soldaten van Willem van Oranje die in 1572 Roermond had veroverd en zijn troepen te weinig soldij betaalde zodat ze op plundering gingen…

Klik hier om de foto’s in hogere resolutie te zien.

Tot slot nog onze ervaring met het openbaar vervoer in Granada. Vandaag was het niet vlekkeloos. Met lijn 175, een streekbus, gaan we naar het centrum, vanaf daar met lijn 8 verder. De eerste bus is een oud barrel waarvan de automatische versnellingsbak alleen met grote klappen zijn werk wil doen. De airco doet het ook niet erg goed. Geen informatie over haltes o.i.d. Daarna is de bus op lijn 8 super materieel. Goed gekoeld, zeer stil en voorzien van goed leesbare informatieschermen over haltes met bijbehorende aansluitingen. Het maximum zeg maar.
De bus terug is een catastrofe, ook lijn 8. De airco doet het echt helemaal niet, en de bus staat stampvol met studenten. Ook geen informatie over haltes, maar wel over de temperatuur (in de bus). Die geeft 39 graden aan. Bij de voor ons voorlaatste halte valt een meisje in de bus flauw, bam — zo onderuit in het gangpad. Zij wordt buiten verzorgd en staat al weer vrij snel. Wel wordt de bus stilgezet, de dienstregeling gaat toch niet meer gehaald worden. We lopen naar de volgende halte die tevens het beginpunt van de streeklijn is. Daar staat een bus die zou moeten rijden, helaas ook in panne. Enige tijd later komt de bus die ons dan naar de camping brengt.
Het zal in Granada waarschijnlijk een uitzonderlijke opvolging van pech zijn geweest, we krijgen niet de indruk dat het hier altijd zo gaat. En voor ons is het aan het nadeel gekoppelde voordeel dat we te voet langs een geweldige ijssalon en taartenwinkel komen. Daar maken we gretig gebruik van.