Valencia 3e dag

We bezoeken de Monasterio el Puig, zo’n 15 km oost van onze camperplaats. We hadden gelezen dat er op de hele uren een ‘guided tour’ is, wij halen die van 4 uur op deze zaterdagmiddag. Naar blijkt moesten we het letterlijk opvatten — om 4 uur verschijnt een aardige mevrouw die ons en een Spaans gezin, inclusief 2 jongetjes, mee neemt het klooster en de kerk in. Wij krijgen haar verhaal in het Engels, de anderen in het Spaans. Omdat we met zo weinig zijn is het eigenlijk een 1-op-1 tour. We kunnen alle vragen stellen die we willen. De gids weet er echt veel van en vertelt in hoog tempo met een enorme informatiedichtheid. Het duizelt ons na afloop, we kunnen zeker niet alles herhalen wat ze verteld heeft. Er komt nog bij dat de historie van het complex ingewikkeld is, verwarrend soms. Maatschappelijke en politieke gebeurtenissen hebben grote invloed gehad op de ontwikkeling van het gebouw, de bewoners en de in- en externe verhoudingen. Grote impact had de Spaanse Burgeroorlog, waarin het complex grote schade heeft opgelopen door zowel oorlogsgeweld als gerichte vernielingen.

Het complex bestaat uit een 17e eeuws klooster van de Ordo Beatae Mariae de Mercede Redemptionis Captivorum en een kerk uit de 14e eeuw die is gebouwd op nog oudere voorgangers. De orde is in 1218 gesticht en wordt de orde van de mercedariërs  genoemd, van het latijnse mercari, kopen, gericht op het loskopen van christenen die door de moslims gevangen werden gehouden. De kerk is nog in vol gebruik. Toen we aankwamen was er een uitvaartplechtigheid bezig en toen we weggingen werd alles in gereedheid gebracht voor een huwelijk die avond.

Oorspronkelijk waren er rond de binnenplaats open kloostergangen, op beide omgangen. In de burgeroorlog is er veel vernield, en bij het herstel is gekozen voor het dichtmaken van de doorgangen met open gaande matglazen vensters. Veel werk is door vrijwilligers gedaan en bekostigd uit giften. De glas in lood ramen vormen een blijvende herinnering aan individuen, families, bedrijven en organisaties die hebben bijgedragen.

In het klooster is een aantal verschillende zalen, elk met een eigen functie.

Links zie je de zg. Sala de Profundis, in 18e eeuwse barok, rechts de refter die in 1670 werd voltooid.

De kerk is voor een deel veel ouder dan het klooster, en in de loop van de eeuwen aangepast en uitgebreid. Je ziet daardoor een combinatie van romaanse, gotische, barok en classicistische architectuur.

Onder staan foto’s van het altaarstuk in de kerk. In het midden Maria en kind, beiden gekroond. Rechtsboven is een deel van het interieur van de kerk.
Het schilderij middenboven hangt in een van de zijkapellen, gewijd aan Joan Gilabert Jofré  die ook de hoofdpersoon van de afbeelding is. Daar houdt de padre een moordbeluste menigte tegen die een al gewonde man wil stenigen, het lot van de dwazen en gekken uit die tijd. Volgens hem zijn gekken ziek en niet door de duivel bezeten. Hij is de stichter van het eerste psychiatrische kliniek ter wereld, midden 15e eeuw, in Valencia.
Linksboven een van de 16 keramische werken die het leven van de heilig Jozef verbeelden. Droevige bijzonderheid is dat deze keramieken in de burgeroorlog opzettelijk zijn beschadigd: bij vrijwel alle figuren zijn de ogen en gezichten weggekrast. Men heeft besloten de werken niet te restaureren, maar juist in deze vorm te laten zien.