Horness
De laatste echte etappe in Noorwegen, voor morgen rest 50 km naar de ferry in Kristiansand.
Tunnels spelen ook vandaag een belangrijke rol, maar op een onverwachte manier: een paar zijn gesloten voor onderhoud. De omleidingen voeren ons, in kolonne met een voor-rijder van overheidswege, over de passen. Single track, ook nog zeer smal, maar geweldig om te doen — op een andere manier lukt je dat niet met een camper.
Dat het eigenlijk geitenpaden zijn wordt bij een van de omleidingen wel erg duidelijk…
Het eerste deel van de route gaat over de E134 richting Oslo, een goede maar drukke weg, met daarin die afgesloten tunnels. Om richting Kristiansand te gaan nemen we de 9. Aanvankelijk houden we ons hart vast voor weer zo’n slinger-dag als gisteren, maar nadat we eenmaal naar 1.000 meter zijn gestegen is het traject tamelijk vlak in riviervalleien en langs meren. De weg is breed en goed geasfalteerd (dat laatste is eigenlijk overal zo in het Noorwegen dat wij gezien hebben).
Het landschap verandert geleidelijk van hard en rauw naar groen en glooiend. Met hier en daar steile kliffen met mooie watervallen, dat wel, maar het geheel maakt een meer parkachtige indruk. Aangeharkt, en gericht op toeristen — of beter gezegd: vrijetijds-besteders. Zo komen we langs schietbanen (ongetwijfeld voor de biathlon), kartbanen, een centrum voor wild water rafting enzovoort. Kenmerkend voor het georganiseerde karakter van het gebied zijn de kettingen met boeien die op veilige afstand voor een te hoge stroomversnelling in de rivier zijn aangebracht zodat niemand er per ongeluk afkukelt.
We maken foto’s waarop je het veranderende landschap kunt zien.
We eindigen op een fraaie camperplaats in Hornnes, aan de Kilefjorden. De foto’s zijn ons directe uitzicht vanaf de de plaats waar we staan.
