Liimala
Tartu blijkt een heel interessante stad te zijn, waarover meer. We maken er op weg naar Liimala een stop om het oude deel te bekijken.
De route naar Liiamala, aan de noordkust van Estland, voert langs de westkant van het gigantische Peipus-meer, de oostkant is Rusland. Onze camperplaats is hemelsbreed zo’n 150 km van St. Petersburg.
Maar eerst Tartu. Het was ons opgevallen dat er in reisgidsen en ook op Wikipedia niet een echt samenhangend verhaal over de stad is te vinden. Wel heeft de Engelstalige wikipedia een soort tijdlijn die zo’n 16 eeuwen beslaat. Wat opvalt is het grote aantal machtswisselingen. Hoewel het vaak gaat om heroveringen, is het aantal verschillende regimes ook niet gering. De meeste overgangen waren gewelddadig en gingen gepaard met veel vernietiging. Verwacht dan ook geen samenhangende stad.
In sommige perioden was Tartu welvarend, onder meer als Hanzestad, zeker een reden voor begerigheid van buiten. Ook nu gaat het er goed is onze indruk. Er wonen zo’n 100.000 mensen. We weten te parkeren op straat langs de Toomemägi, de Toome heuvel. We passen net in de smalle doorgang onder de Engelenbrug met het opschrift ‘Otium reficit vires‘. Vanaf daar maken we een stadswandeling waar we veel foto’s maken, zie de selectie hieronder. De sfeer is relaxed, er is van alles te doen op straat en er zijn veel terrassen. In elk geval in dit opzicht een normale Europese stad.
Op straat en in de vele parken zijn veel standbeelden. Vaak traditionele beelden of bustes ter ere van deze of gene, maar we lopen ook tegen een opvallend tweetal aan, bijna letterlijk – de sculptuur staat op de stoep. Zo bloot, nog wel een man en een kind, zou tegenwoordig misschien niet meer neergezet worden. Wel in 1977 toen het beeld Isa ja poeg (vader en zoon) werd gemaakt. Het werk is van Ülo Õun, een kunstenaar uit Tartu, en stelt hemzelf als vader en zijn anderhalf jaar oude zoon voor. Dat ze even hoog zijn gemaakt symboliseert de verhoudingen tussen de generaties en de vooruitgang. In 1989 werd het in brons gegoten. Het heeft eerst in Tallinn gestaan en sinds 2004 staat het in Tartu.
Ook opvallend zijn grote muurschilderingen, een voorbeeld staat hieronder.
Aan het eind van de dag landen we op een camperplaats aan de Finse golf. Tamelijk nieuw alles, en goed uitgevoerd. We staan er met 5 of 6 anderen (op een capaciteit van 60). We kunnen de zee zien vanaf onze plek, voor de foto hieronder moet je een pad af naar het strand.
