We hinken een beetje op twee gedachten als het erom gaat welke bestemmingen in de Baltische staten we willen bezoeken. De route via Duitlsland, Polen en de Baltische staten was bij de voorbereiding de snelste (want enige) manier om in Finland en de rest van Scandinavië te komen.

We willen echter niet alleen maar jakkeren, maar ook wat zien van de landen waar we door heen rijden. Omdat we de hoofdsteden en de westkant al ‘gedaan’ hebben toen we een vorige keer hier waren willen we nu eigenlijk langs de oostkant gaan. Toch veranderen we ons plan om van Kaunas naar het gebied noordoost van Dagauvpils te gaan nadat we de wegeninfrastructuur van Letland bekeken hebben. In Dagauvpils kun je via goede wegen komen maar om van daar naar het noorden en naar de oostkant Estland te gaan lijkt een opgave die we deze keer aan ons voorbij laten gaan. Te weinig wegen, en op de kaart van de minste categorie. We weten inmiddels wat dat betekent: rijden over een wasbord, vaak onverhard.
De oostkant van Estland blijft op het programma staan, maar we gaan eerst naar het gebied aan de rivier Gauja, 30 km boven Riga. We vinden een camperplaats in de buurt van Ādazi, pal aan de rivier.

Onderweg maken we hier en daar een foto, onder meer van een begraafplaats met een grote kerk in het dorp er achter die qua omvang doet vermoeden dat het een grote plaats is. Het is een piepklein dorp… Het landschap is over het geheel genomen agrarisch, met vrij kleine boerderijen maar met hier en daar nieuwe, en grote, complexen met graansilo’s die misschien van coöperaties zijn, of van opkomende commerciële bedrijven of een mix: prominent aanwezig is Baltic Agro, dat onderdeel is van Danish Agro (en er zijn vele zusters) dat een coöperatie van Deense boeren is, maar zich buiten Denemarken als een multinational gedraagt.

De wegen naar Camping Leiputrija zijn een ramp. Wasbord en nog erger: asfalt met veel slecht gerepareerde gaten en scheuren. De oorzaak is waarschijnlijk dat het een weg is door militair oefenterrein en er dus ook zware voertuigen over heen gaan.

De camperplaats zelf is een oase, paradijselijk, en zeer rustig vanwege covid. We staan er met een Tsjechische camper, een Poolse camper en een Nederlands gezin met een De Waard tent. Uit de foto’s krijg je een idee, ze zijn genomen in de directe omgeving van onze plaats.