Lugano
Voor het eerst sinds jaren rijden we weer eens door Zwitserland.
In eerdere jaren hadden we weinig zin om aan de grens bij een douanekantoor met veel papieren en stempels de zg. Pauschale Schwerverkehrsabgabe (de PSVA) op te halen. Sinds kort kan je online met een heuse app de PSVA betalen en vastleggen. Je registreert je kenteken online, activeert credit card betaling en je kiest het tolproduct dat bij je past. In ons geval 10 dagen, vrij te kiezen binnen een jaar. De datum die je kiest leg je uiterlijk een dag van te voren vast in de app. Hulde aan de “digitale Schweiz”
We kiezen voor de route over Basel, Luzern en de Gotthard. Er zijn op veel plaatsen wegwerkzaamheden, maar het rijdt vlot door. Behalve bij de Gotthard-tunnel: een file van een uur of langer. Ter plekke kiezen we voor de weg over de pas, sneeuw is er immers nog lang niet.
Het is een prachtige en spectaculaire rit. Tot aan de top is het vooral het landschap en de als een F1-parcours ogende weg naar boven, naar beneden zit het spektakel ook in de afdaling zelf. Omdat ze ook hier volop aan de weg bezig zijn is de normale weg volledig afgesloten.
We zijn daardoor gedwongen om de oude route te nemen, een soort middeleeuws pad voor muilezels lijkt het wel. Geen asfalt maar gladde klinkers, ruim 1.000 meter dalen met 30 hairpins over zo’n 6 kilometer. Akelig steil, geen vangrail of randen en erg nauwe bochten. Een haarspeldbocht naar rechts moeten we nemen door helemaal links te rijden en in te sturen, dan kunnen we de bocht net in een keer doorkomen zonder iets te raken. Er zijn ook nog tegenliggers… Waarschijnlijk gebruiken we meer adrenaline dan diesel.
Eenmaal beneden komen we in de alledaagse werkelijkheid van de files van woon-werk-verkeer. We zien veel bedrijvigheid in deze streek, maar de infrastructuur aan wegen is er totaal niet op berekend.
We landen op een camping aan het meer van Lugano, in Muzzano. Marianne maakt snel nog een paar foto’s voor het donker wordt.
