Sjøvegan
We vonden het opeens erg druk worden op de Lofoten. Dat heeft waarschijnlijk meer met onze ongedurigheid te maken dan met de statistieken van de toeristenaantallen, maar hoe dan ook gaat het weer richting Noord. We rijden in de lengterichting over de eilanden van Lofoten en Vesterålen en sluiten bij Bjerkvik weer op de E6 aan. Omdat we voor een deel over dezelfde weg terugrijden zien we daar het landschap van de andere kant maar het blijft onveranderd mooi en indrukwekkend.
Langs de kant van de weg en bij de huizen valt ons het grote aantal seringenstruiken op die overal vol in bloei staan. Die doen het hier kennelijk erg goed. Het type, met vrij kleine bloemen, zie je in Nederland niet vaak meer.
We bereiken het vasteland via de Tjeldsundbrua , een brug over de Tjeldsundet — een zeestraat tussen het eiland Hinnøya en het vasteland. Niet ver voor de brug maken we een stop voor een paar foto’s. Het is bij een oude veerstoep. Mogelijk was hier het veer naar het vasteland voordat de brug geopend werd — dat was in 1967, dus misschien heeft het veer toch wat langer nog gevaren.
We hadden een camping bedacht bij Sjøvegan, maar al op afstand zien we hoe druk het er is , het springkussen bij de ingang is eigenlijk al voldoende teken dat het waarschijnlijk geen plaats voor ons is. We rijden nog wel het terrein op maar het is mud en mudvol en bovendien een echte familiecamping zoals men zegt. Rechtsomkeert naar een nabijgelegen camperplaats aan dezelfde fjord, bij een nieuw aangelegd haventje en een restaurant. Hier staan we uiteindelijk met drie anderen. En met fraai uitzicht waar later op de avond de zon nog wat bij komt.
