Padua

Experiment voor ons: we laten de camper in Mestre op de kampeerplaats en bezoeken met de trein de op 30 km gelegen stad Padua. Dat gaat met een korte wandeling naar een om de hoek gelegen bushalte, een 10 minuten rit naar treinstation Venezia-Mestre en de rit met de trein zelf naar Padua. Het station in Padua grenst aan de oude stad. Alles bij elkaar zou je het in ruim 40 minuten moeten kunnen doen, als je hebt uitgevonden waar alles is, hoe je aan kaartjes komt en als er geen vertraging van bus of trein is. Het moet gezegd, alles rijdt stipt op tijd – Salvini kan trots zijn.

In Padua hebben we in elk geval één missie: het bezoeken van de Capello degli Scrovegni met de fresco’s van Giotto. Scrovegni liet de kapel in 1303 bouwen en door Giotto van onder tot boven van fresco’s voorzien die in samenhang het leven van Christus vertellen. Het bijzondere is dat Giotto bij dit werk zich volledig heeft losgemaakt van het tot dan gangbare, de Byzantijnse kunst, zowel in uitdrukking en vertelling als in techniek. Er zullen meerdere vaders zijn aan te wijzen maar Giotto wordt vanwege dit werk als een grondlegger van de westerse kunst beschouwd.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde voordat je de kapel kunt bezoeken. De fresco’s zijn zeer kwetsbaar en gevoelig voor schommelingen in temperatuur en vochtigheid. Dat microklimaat wordt met fanatisme bewaakt. Er mogen niet meer dan 25 mensen tegelijk naar binnen, die mogen een kwartier blijven. Vóór je naar binnen mag moet je eveneens een kwartier in een klimaatkamer wachten — om uit te wasemen zeg maar. Het is dan ook niet verbazend dat je een kaartje voor een tijdslot moet kopen, in principe 24 uur van te voren online en op naam. 

De treinreis verloopt voorspoedig, we zijn veel te vroeg bij de kapel. Om de tijd door te brengen lopen we door het archeologisch museum van Padua. Niet helemaal onze belangstelling maar we treffen een paar aardige vitrines met bronzen beeldjes uit de 3e en 4e eeuw voor Christus. Verder buiten wachten, het is zeer aangenaam weer.

Eenmaal binnen blijkt alle heisa niet voor niets te zijn geweest, de kapel is een geweldige ervaring. Zelfs als je er niet op gewezen zou zijn besef je de verbeeldingskracht van Giotto met zijn vernieuwende invalshoeken. Zie de foto’s. Bijvoorbeeld die van Maria die liggend is afgebeeld terwijl ze de baby overpakt die haar wordt aangereikt. Of de oefeningen in perspectiefwerking in de zg. coretti, doorkijkjes naar een achter gelegen ruimte (er zijn er twee).

Na ons half uurtje in de kapel lopen we tamelijk kriskras door de stad en verzamelen we indrukken (en foto’s).

Het was ons in andere steden al opgevallen maar ook in Padua is behoorlijk wat fascistische kunst in het straatbeeld aanwezig. We zien een schildering in een willekeurige galerij. Maar ook het sculptuur dat Ettore Fagiuoli heeft gemaakt ter ere van de studenten die in 1848 in opstand kwamen (tegen de Oostenrijkers). Daar — Palazzo del Bo — fotografeerden we ook het trappenhuis.