John o’Groats

Rare naam, John o’Groats, de plaats waar we voor een paar dagen zijn geland. Het is een verbastering van de naam van de Nederlander Jan de Groot die in 1496 vanaf hier een veerdienst van Schotland naar de Orkney eilanden mocht gaan uitvoeren. Ook vandaag nog varen er ferries van dit plaatsje naar de Orkney’s. Het is aan de noordoost-kant van de UK het verst bereikbare punt, de tegenhanger van Land’s End in het zuidwesten. 

We staan er op een kampeerplaats direct aan het water, met goed zicht op de eilanden.

De weg van Inverness naar hier blijkt goed te doen, de weg is (net) breed genoeg en meestal redelijk geasfalteerd. Het is drukker dan verwacht, mogelijk terugkerend vakantieverkeer. Boven Inverness rijden we via bruggen over baaien die zich weer mooi aan ons voordoen, mede dankzij het windstille weer.

Verder noordwaarts gaat de weg direct langs de kust. Ook mooie plaatjes, al is deze kust wat saai.

Nog verder naar het noorden staat de horizon vol met boorplatforms, vaak met eigen windmolen, en een soort pilaren die mogelijk pijpleidingen dragen. De oliewinning is goed voor de Schotse economie. In sommige dorpen is dat ook te merken. Daar zal men niet erg over horizonvervuiling klagen.

De koude avond heeft een mooie afsluiting.