Venetië (4)

De Venetiaanse wijk Dorsoduro bestaat uit twee tegenover elkaar gelegen “helften” gescheiden door het Canale della Guidecca. Het zuidelijke deel bestaat uit de eilanden Guidecca en Sacca San Biagio die door een brug verbonden zijn. Aan de andere kant naast Giudecca ligt Isola di San Giorgio dat geen onderdeel van de wijk is en ook niet verbonden is (het kaartje komt uit Wikipedia). We bezoeken San Giorgio en Giudecca.

San Giorgio ligt recht tegenover San Marco met het Palazzo en de Basilica. Wie met de vaporetta op San Giorgio aankomt heeft het mooiste zicht op de tegenoverliggende stadsdelen.

Toevallig lezen wij net De Zevende Functie van Taal van Laurent Binet. Daarin het volgende fragment:

… Maar u moet vooral Giudecca gaan bekijken, aan de overkant van het water. Daar kunt u de kerken van de grote Palladio bewonderen, een heel rijtje. Kent u Palladio niet? Een man van uitdagingen … net als u misschien? De man had de opdracht een gebouw neer te zetten tégenover het San Marcoplein. Kunt u zich dat voorstellen? (…) Kijk daar: opgericht boven de golven, de San Giorgio Maggiore. En vooral de Redentore, neoclassicistisch meesterwerk: aan de ene kant Byzantium en flamboyante gotiek van het verleden, aan de andere kant het klassieke Griekenland dat via de renaissance en de contrareformatie voor altijd weer tot leven is gebracht. Ga het bekijken, het is maar honderd meter!.

Daar hoeven we niet veel aan toe te voegen.

Nog voor de Redentore komen we bij een andere kerk, Le Zitelle (officieel: Santa Maria della Represtazione) die wordt toegeschreven aan Palladio, hoewel er twijfel is of dit conform de historische werkelijkheid is. Op de foto (vanaf de vaporetta gemaakt) zie je beide kerken, de Zitelle links, de Redentore rechts. Wij hebben als leken geen moeite om ze allebei aan Palladio toe te schrijven.

Ook niet als je naar de geometrische details van de Zitelle kijkt op front en in interieur.

Over de Chiesa del Santissimo Redentore (de kerk van de Heiligste Verlosser) is geen twijfel of die door Palladio is ontworpen. Het was een opdracht voor een zg. votiefkerk, een geschenk, een offer bijna, uit dankbaarheid voor het ophouden van de pestepidemie in 1575/6 die aan 45.000 Venetianen het leven heeft gekost.
Vanaf de wal is de kerk niet goed te fotograferen, het gaat in elk geval om een kerk met een langwerpig vloerplan, met nissen als kapellen aan de zijkanten.

In het interieur van de kerk zijn er schilderingen van schilders die al fameus waren tijdens de bouw. Zoals gebruikelijk vormen de schilderingen een geschiedenis van leven en dood van Christus. Helemaal boven de hoofdingang is een schildering die verwijst naar de afgrijselijke pestepidemie.

Ook anderszins is de kerk fraai van binnen, ook de koepel.

Op de terugweg maken we een stop in de Giardini del Biennale, waar de 57e kunstbiënnale aan de gang is. We bezoeken het hoofdgebouw en een paar landenpaviljoens. We zien een paar aardige installaties, waarvan een dubbelprojectie van 2 films met een enkele soundtrack de meeste indruk maakt: op voor- en achterkant van een gigantisch vrij hangend filmscherm wordt een verhaal verteld met totaal verschillende beelden met een enkele soundtrack die beide (documentaire) verhaallijnen dient. Aan weerskanten kijkt publiek, maar je kunt ook even aan de ene kant en dan aan de andere kant kijken.
Het is heel druk op deze dag, en ons valt op dat de invalshoek, het thema, dit jaar vrij vrolijk is.
Vaak is het vooral grappig wat we te zien krijgen.