Moissac

Niet alleen is Moissac een goed uitgangspunt voor de terugreis naar NL (of springplank naar Spanje in de andere richting), er is hier ook veel te zien wat we interessant vinden. En het weer is inmiddels precies wat het zijn moet. We blijven daarom drie nachten in Moissac staan, en plannen de reis terug in twee etappes.

We hebben foto’s gemaakt die globaal in twee categorieën uiteenvallen.
“Buiten” — de rivier de Tarn, het aquaduct van het Canal entre Deux Mer over de Tarn, het Canal zelf met vele sluisjes en een fietspad er langs dat onderdeel is van de Vélo Voie Verte , en het stadje dat zich aan en tussen Canal en rivier uitstrekt.
“Binnen” — de abdij van St. Pierre, de kloostergalerij en het interieur.
Zie voor beide een caroussel met een selectie van foto’s.

We fietsen naar Moissac. Vanaf de camping steken we via het aquaduct over de Tarn de rivier over en volgen het fietspad langs het Canal. Op het aquaduct is aan weerszijden ook een voet-/fietspad.

L’abbaye de St Pierre wordt in de gidsen als een van de hoogtepuntnen van de Franse romaanse kunst gezien. De geschiedenis van de kerk en het klooster gaat mogelijk terug tot de 7e eeuw, in elk geval is bekend dat de abdij zich in 1047 heeft aangesloten bij de priorij van Cluny die zeer rijk was. De abdij kwam tot grote bloei en was in de 12e eeuw de belangrijkste abdij van Zuidwest Frankrijk. Uit die rijke periode stamt onder meer het mooie gebeeldhouwde zuidportaal van de kerk. Het thema is de apocalyps volgens Johannes.

Het interieur van de kerk is sober maar toch indrukwekkend, de wanden en plafonds zijn beschilderd (oorspronkelijk uit de 15e eeuw).
Naast de kerk is een 11e eeuwse kloosteromgang met 76 pilaren met gebeeldhouwde kapitelen die elk een eigen verhaal vertellen. Ook deze geldt als een van de pronkstukken van Frankrijk.
De ceder in de kloostertuin hindert een goed zicht op de abdijkerk, maar ja — de boom is ruim 200 jaar oud.