Portoroz

Het plan is om van Punta Sabbioni naar Triëst te rijden met een omweg langs Aquileia. We waren daar tweeënhalf jaar geleden op een regenachtige dag om de basiliek te bezoeken. Deze bleek zeer de moeite waard vanwege onder meer de mozaïeken op de vloer van de kerk, we willen het nog wel eens zien.

Het verhaal van de vloer is dat deze tevoorschijn is gekomen onder een vloer uit de 11e eeuw. De mozaïeken zijn uit de 4e eeuw, de basiliek zelf is al in de 1e eeuw gebouwd. We vinden het andermaal erg mooi en maken foto’s.

In Triëst kost het ons veel moeite om de goede route naar de camping te vinden. Navigon, Tom Tom, Google Maps — ze laten het alle afweten bij het vinden van een weg omhoog naar Opicina waar we met de camper doorheen kunnen, alle routes blijken op bepaalde stukken te smal. Net als we het hebben opgegeven om naar de bewuste camping te gaan worden we te hulp geschoten door een automobilist die speciaal uitstapt om ons te adviseren. Er is wel een route, we moeten keren en daarna is het nog moeilijk te vinden. Nog meer hulp biedt zich aan: een mevrouw op een scooter, met een kind achterop, zal ons voorgaan om de weg te wijzen.
Het wordt een echt Italiaanse scooterrit, zij scheurt overal doorheen en wij er achter aan. Soms moeten we even stilstaan om ruimte te laten ontstaan, maar zij wacht ons telkens op, gelukkig. En passant wordt duidelijk waarom de navigatiesystemen er niet uit kwamen: onze vriendelijke gids voert ons door een straat die verboden is voor voertuigen boven de 2 ton. Het waarom van het doorgangsverbod is onduidelijk, we trekken er ons niets van aan en bereiken daarna vlot zonder problemen de brede toegangsweg naar Opicina. We nemen afscheid van onze begeleidster, met warme gevoelens van zowel de rit als van de ontvangen vriendelijkheid. Triëst is een havenstad van 200.000 inwoners, niet een plattelandsdorpje waar zelden een buitenlander komt.

Eenmaal bij de camping aangekomen blijkt deze tot en met zondag vol te zijn. In Triëst is een groot zeilfestijn — de 48e Barcolana Çoppa d’Autunno — waardoor alle accomodatie in de omgeving bezet is. We genieten van het fraaie uitzicht en nemen dan de beslissing om direct zo’n 50 kilometer verder te gaan. Zo komen we, tamelijk onverwacht, terecht in Slovenië, om precies te zijn in Portorose (Piran) op camping Camp Lucija.