Sainte Maure de Touraine
We staan voor de nacht in Sainte Maure de Touraine vlakbij Tours, op de Camping Municipal. Over de tocht van vandaag valt niet veel anders te melden dan de “dreiging” van een brandstoftekort bij de tankstations vanwege de blokkades en stakingen tegen een nieuwe arbeidswet.
In Spanje nog tanken we vol bij de op één na laatste pomp voor de grens. Veel vrachtwagen chauffeurs hebben dezelfde gedachte (nooit gokken op de laatste gelegenheid) en staan gedisciplineerd in lange rijen hun slag te slaan. Wij kunnen gelukkig tanken in de afdeling voor personenauto’s en zijn gelijk aan de beurt. Als we even later de laatste pomp passeren staat daar vrijwel niemand.
Omdat de nieuwsvoorziening over waar je wel en niet kunt tanken ontbreekt pakken we het solide aan. Van de Spaanse grens tot de Belgische is het ongeveer 1.100 kilometer. Dat halen we in elk geval niet met één tank. Het bevoorradingsprobleem lijkt vooral in Noord Frankrijk te liggen. Tours ligt precies halverwege, als we erin slagen daar met volle tank te vertrekken halen we België met een marge die ruim genoeg is. We moeten dan wel op een heel zuinige rijstijl overschakelen, niet onze gewoonte op de autoroute. Ook op weg naar Tours rijden we superzuinig. We willen nog voldoende “zoek” ruimte overhouden mocht inderdaad de situatie van lege tankstations ontstaan. Veel vrachtwagens rijden ons voorbij, soms lukt het om aan te haken om in de slipstream brandstof te besparen. Zo ging je vroeger als armlastige student met een oude 2CV naar Parijs, scheelde tientjes.
We tanken na elke 250 kilometer (dat is ongeveer 30 liter per keer) zodat we steeds een tank hebben die minimaal 70% gevuld is. We zien of vermoeden nergens problemen, zodat onze zorg wat overdreven lijkt maar beter zo dan andersom.
De Camping Municipal is mooi aangelegd, maar verder eenvoudig qua voorzieningen. Wij vinden het precies goed. Het leuke is dat je op zo’n municipal vaak wat minder doorsnee mensen treft. Zo is er hier een alleen reizende Engelsman die bij zijn minicaravan drinkwaterbakjes voor eenden heeft gezet, waarvan er nu drie als een soort huisdieren rondscharrelen.
In de buurt van de camping staat een carbid-kanon opgesteld dat om de paar minuten een harde knal geeft om vogels te verschrikken. We maken kennis met een andere Engelsman die met zijn hond Jack rondjes over de camping loopt om hem toch buiten te laten zijn. Hij heeft Jack in Frankrijk “gered” bij een opleiding voor jachthonden want Jack bleek bang voor harde knallen te zijn… Iedere keer dat het kanon afgaat schrikt het beest zich wezenloos en wil hij het liefst bij je op schoot springen — bij wie dan ook. ‘t Is een grote hond…
