Wenen

We blijven een paar dagen in Wenen. Met een vlotte metroreis bereiken we de Mariahilferstrasse. Steven en Margot hebben aan deze belangrijkste winkelstraat van Wenen een appartement. Het appartement bereik je via een korte “gasse” (achter een af te sluiten deur), het is er dus heel rustig. Het is een mooi oud appartement met allure, dat goed is opgeknapt.

Steven en Margot voor het museum

We zijn uitgenodigd voor de lunch en treffen daar ook Will en Els. Will en Els zijn in Wenen vanwege een congres van Will. 

Steven is directeur van het Weltmuseum Wien, dat hij in een periode van een jaar of vijf opnieuw mag inrichten en op de kaart mag zetten. Het museum is meer dan 10 jaar niet in volle glorie open geweest. 

Steven is er nu ongeveer twee jaar, in najaar 2016 moet het Weltmuseum met 19 zalen klaar zijn voor de heropening.

Na de lunch vertrekken we naar het museum. De ambiance van en rond het museum is fantastisch. Het Weltmuseum is gevestigd in de Hofburg en onderdeel van de monumentale bebouwing aan de Burgring, Heldenplatz e.d. Er is nu een tijdelijke tentoonstelling onder de titel Franz Ferdinand is Here!, maar ook de verentooi van Montezuma, een van de pronkstukken van het museum, is te bezichtigen.

Steven geeft ons de volle toer. We krijgen alles te zien inclusief de onderaardse gangen en opbergplaatsen waar het grootste deel van de collectie van 200.000 items is opgeslagen in afwachting van de nieuwe inrichting. 

Steven is een verhalenverteller en dat vind je terug in zijn visie op het nieuwe museum. Het moet geen chronologische of geografische ordening worden, maar een inrichting gebaseerd op thema’s waarbij de verhalen worden verteld die de betreffende onderdelen van de collectie en hun herkomst verbinden met de historie van Oostenrijk.
Vrijwel alle stukken staan al beschreven in de computer, en worden in de loop van de tijd ook gefotografeerd en digitaal vastgelegd. Steven kan hierbij profiteren van het pionierswerk dat destijds onder zijn leiding bij het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden is uitgevoerd.

Na ons bezoek gaan we met z’n zessen met tram en bus richting Kahlenberg, naar een zogenaamde Heuriger. Een Heuriger is een wijnbar die (in principe) gedreven wordt door een wijnboer. Heuriger is afgeleid van “heuer” dat zoiets betekent als “van dit jaar”, zeg maar een primeur wijn. In de oorspronkelijke opzet kon je in een Heuriger alleen de jonge wijn van het huis drinken. Om concurrentie te vermijden was het aanbieden van eten en van andere dranken niet toegestaan. Dat moest je zelf maar meebrengen. Handige ondernemers speelden erop in door kraampjes met etenswaar bij de ingang van de Heuriger op te stellen. Tegenwoordig zijn veel Heurigers volledige restaurants, waarbij je drinken en eten nog wel apart van elkaar bestelt én afrekent.

Het is mooi weer en we drinken ons eerste drankje in de tuin, voor het eten gaan we naar binnen. We hebben een mooie avond met goed gezelschap.