Montepulciano – Aosta

De dag begint anders dan verwacht. We worden om iets na half acht gewekt door gebonk op de deur. Dat hadden we in scheepse tijden ook wel eens, als iemand binnenin de haven “een tij” moest halen… Cor slaapt kennelijk nog zo licht als een schipper, gelukkig hoeft hij bij opgaande wind niet meer naar buiten – we staan stevig op onze stelpoten.

Wat is er aan de hand? Op het parkeerterrein wordt een gigantische weekmarkt opgebouwd. We hadden het kunnen weten… Binnen 5 minuten hebben we alles aan kant en rijden we. Het giet van de hemel. Gelukkig hebben we gisteren boodschappen gedaan en een eerste plan gemaakt. We zouden naar Cremona en daartoe in elk geval in het begin de tolweg A1 pakken.

Zo gaan we op pad. Op de eerste serviceplaats op de autostrada stoppen we. We kunnen daar vuilwater lozen, maar ook een heerlijk warm Italiaans broodje scoren voor het ontbijt. Marianne doucht, terwijl het buiten regent. Zo ondervinden we andermaal de voordelen van onze camper – binnen grenzen zijn we eigenlijk volstrekt autonoom.

Het weerbericht voor Cremona is de hele dag niet best. Mist, motregen en later serieuze regen. Omdat we zo vroeg vertrokken zijn is het een optie om (veel) verder te rijden. Omdat we het liefst door Frankrijk naar NL terug rijden kiezen we voor Aosta, zo’n 45 kilometer van de Montblanc tunnel. Daar wordt wel beter weer verwacht. De reis vandaag is tamelijk saai, vooral autoroute, maar eindigt spectaculair. Eigenlijk rijden we vanaf de Po-vlakte rechtstreeks op de hoge Alpen af. Daar in de buurt rijden we naar Aosta door een dal, de bergen van een paar kilometer hoog begeleiden ons. We zien later wel waar de tunnel ons brengt.