Riaza

We blijven hier een dagje staan. 
De camping is prettig en Cor moet zien te recupereren. Omdat we op deze camping bij uitzondering (!) wifi hebben kunnen we een beetje uitzoeken wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Eerst dachten we uiteraard aan een zomergriepje, een opgepikt virusje, een koutje op de darmen. De heftigheid, de koorts en de lange duur lijken echter te wijzen op een bacteriële infectie. Denk aan voedselvergiftiging, hoewel we die niet tot een fataal moment kunnen herleiden. Marianne heeft nergens last van. 

De pillen die Marianne in de farmacie heeft gekregen, onder de optimistische naam Diarfin, bevatten loperamide, een opiumderivaat dat vooral de darmbewegingen tot rust brengt en ook kracht terugbrengt in de sluitspier. Symptoombestrijding van jewelste, maar precies wat nodig is. Je lichaam moet de rest doen. 
In de loop van de dag gaat het beter, al blijft Cor nog slap. Loperamide legt feitelijk ook de spijsvertering stil, zo dat er van “aansterken” ook weinig sprake kan zijn. De diarree is niet over, maar wordt minder en beter controleerbaar dankzij de pillen. 

Een les voor toekomstige reizen. Neem behalve een simpele verbanddoos ook een serieuze reisapotheek mee. Middelen tegen diarree horen daar standaard in, en wellicht nog veel meer. 

De kampeerders naast ons blijken één groot gezelschap te zijn van familie, aanhang en vrienden. Er zijn veel kinderen bij, maar we ondervinden geen enkele overlast. Het is wel genoeglijk eigenlijk… Omstreeks 12 uur vertrekken ze voor een excursie in de omgeving. Marianne doet boodschappen in het dorp, op de fiets.