Escorial – Riaza

We weten niet hoe gauw we uit El Escorial weg moeten komen, hoewel Cor nog behoorlijk ziek is.

We nemen de weg naar Segovia, binnen door. Weer veel geklim om over een pas heen te komen, hoogste punt zo’n 1840 meter. Marianne rijdt het grootste stuk. In Segovia rijden we zo op het aquaduct af. Groot en nog goed intact. We kunnen echter niet verder omdat ze een podium voor een of ander optreden aan het opbouwen zijn.

Omdat Marianne foto’s wil maken en Cor zich even wat beter voelt kruipt hij achter het stuur. Opeens ziet Cor in de achteruitkijkspiegel de grote kathedraal. We stoppen en maken foto’s volgens onze 1e camper-wet — afstand nemen tot monumentale complexen om er beter van te genieten…

Het Alcazar weten we ook niet goed te bereiken, we geven het op en gaan op weg naar Riaza. We hebben altijd de Wikipedia nog…

In Riaza vinden we vlot een camping, en ook een farmacie. 

Marianne gaat daar shoppen. Op de foto hiernaast zie je haar met het befaamde plastic tasje medicijnen het straatje uitkomen.
Haar Engels is goed in vergelijking met dat van de meeste Spanjaarden. De apotheekmevrouw doet erg haar best en samen komen ze er uit.
Voor €11.90 diarreepillen gekregen en een doosje cachets met poeder voor een anti-uitdroogdrankje (een ORS-preparaat). 

De camping is vrijwel leeg als we omstreeks 18.00 uur arriveren. Daarna nog tot laat komen veel gezinnen met tentjes of caravan zich aansluiten. Het is vrijdagavond en we denken dat ze hier het weekend komen doorbrengen.