Arco de Baulhe – Vagueira

Bij ons vertrek uit Arco de Baulhe rijdt Geert ons naar boven door het smalle steegje met uitsteeksels. Hij vindt het eng, want hij is geen automaat gewend. Gelukkig kun je de Mercedes “vast” in zijn 1 zetten.

Vandaag literaire bedevaart. Eerst naar Vila de Pouca in de buurt van Arco de Baulhe. We dachten dat dit het domicilie van Gerrit Komrij geweest zou kunnen zijn, maar bij thuiskomst blijkt dat dit een ander Vila de Pouca is. Wij waren in Vila de Pouca de Aguiar en Komrij woonde in Vila de Pouca da Beira, ruim 200 kilometer zuidelijker. Ook een vakantie vergt een gedegen voorbereiding…
Hoe dan ook voert de reis door mooi gebied, met uitbundig bloeiende brem langs de weg.

Daarna naar Aveiro. Dat moeten we zien en we kunnen het niet fout doen: een novelle van A. Alberts heet: ‘Het zand voor de kust van Aveiro’. In de 16e en 17e eeuw was Aveiro een handelsstad, maar door stormen en wisselende stromingen raakte de haven steeds meer verzand. Overigens is er bij Alberts net een van pas komende storm waarna de haven weer toegankelijk wordt.

Het zand voor de kust van Aveiro

Tegenwoordig is er in Aveiro veel industrie: houtverwerking, chemie, ijzer-, staal- en visconserven-industrie. Door al het verplaatsende zand is er kort achter de kustlijn een lagune ontstaan, een binnenmeer eigenlijk, waarop veel gevist wordt. De kust zelf heeft zandstranden (met veel toerisme, zoals in onze kustplaatsen). 

Op een kilometer of 6 van Aveiro vinden we op korte afstand landinwaarts in Vagueira een prachtige camping. We staan aan de rand van een bos dat we voor ons alleen lijken te hebben.

Ons “eigen” bos, gezien vanuit de camper

Elders op het enkele hectares grote terrein staat een grote groep Denen met campers en vooral caravans, duidelijk een gezelschap dat bij elkaar hoort — er is ook een soort van coördinatiecentrum ingericht. Misschien wel 40 gezinnen. Geen contact kunnen leggen… maar wat een eind van Denemarken om met zo’n grote groep te reizen.