Van Bishop naar Pahrum

Vandaag eerst naar de bakker …

De bakkerij van Erik Schat is groot en prachtig. Het is zelfs voor Nederlandse begrippen een prachtige zaak met heel veel soorten brood, koeken, taarten, jams etc. Alles prachtig uitgestald. Het is verboden om binnen foto’s te maken, dat is echt jammer. Uiteraard brood gekocht dat inderdaad heel lekker bleek. Het is er erg druk. Koffie meegenomen en in de bus opgedronken aan de rand van een sportveld. Heel groen allemaal, moet veel inspanning kosten, want het is een droog gebied.

We trekken weer verder naar het zuiden op de 395, in Lone Pine doen we boodschappen. Kleine plaats, toch een goed gevulde supermarkt. Daar afgeslagen naar weg 190 richting Death Valley. De weg loopt langs de keten van de Sierra Nevada. Daar ligt nog sneeuw, beneden is het lekker wam.

Death Valley kreeg zijn naam in 1849 tijdens de Gold Rush. De naam werd gegeven door immigranten die de vallei wilden oversteken op weg naar het goud. Volgens het verhaal zou men proberen door de vallei te trekken met een grote groep om naar het goud te komen. Men raakte de weg kwijt en was bang dat men zou omkomen. Er werd besloten om in twee groepen verder te gaan. Eén groep zou daarbij geheel omgekomen zijn, de andere groep zou het gehaald hebben. Toen deze groep de vallei uitliep, zou een vrouw zich hebben omgedraaid en hebben gezegd: “Goodbye, Death Valley”. Hier zou de vallei zijn naam aan te danken hebben.

Hieronder rechtsboven zie je de zandduinen van de woestijn vlak bij Palm Springs. In Stove Pine Wells is een kleine nederzetting met een paar palmbomen. Er is een mogelijkheid om te overnachten met je camper, maar er zijn vrijwel geen voorzieningen. Ziet er erg woestijnig uit: veel zand, geen beschutting, behoorlijk warm, in elk geval boven de 35 graden.

In de jaren 1850 werd er ook goud en zilver in Death Valley aangetroffen. In 1880 werd borax aangetroffen en gewonnen. Het werd uit het gebied vervoerd met wagens getrokken door muilezels. Al snel bleek deze manier van vervoer onrendabel en werd de boraxwinning beëindigd. Niettemin werd Christian Brevoort Zabriskie (de onderdirecteur van de Pacific Coast Borax Company) een bekende naam: Zabriskie Point is naar hem vernoemd. Op de foto linksonder hierboven is een overblijfsel van de boraxmijn te zien.

Hieronder foto’s van Zabriskie Point. Het is een hele klim, en ongeveer 40C.

Doorgereden naar Pahrum, waar we een camping vonden: ook in de woestijn, opgesierd met ‘zijden’ plantjes.