Lom naar Sogndal

In Lom stonden we op een camping naast een snel stromende rivier. Lom ligt in een nationaal park, en is het centrum voor allerlei activiteiten, vertrekpunt voor wandeltochten e.d. Cor vond dat het leek of we op de Hoge Veluwe waren beland. Alle huizen en gebouwen in Lom zijn donkerbruin geteerd, geldt voor een groot deel van de huizen langs weg 55. In Lom staat een grote, oude staafkerk. De benaming slaat op de manier van bouwen, waarbij tussen omhoog staande balken (de staven) planken worden ingeschoven. Als dat naar boven convergeert met steeds korter wordende planken krijg je een torenspits die kenmerkend is voor dit type kerk. Deze kerk dateert van 1160 en is van binnen niet mooi, maar wel bijzonder. Nu zitten er ramen in, maar vroeger niet meer dan 6 “osseogen”, piepkleine ronde raampjes van max 15 cm doorsnee, helemaal bovenin. Reken maar dat je daar na een goede preek en met dat landschap buiten wel in God wou geloven… Bij elke kerk in Noorwegen is een begraafplaats: grasveld met graven voorzien van een steen en bij die steen altijd een plant, meestal bloeiend. De begraafplaatsen worden waarschijnlijk door de overheid onderhouden, zo krijg je een mooie eenheid. Weg 55 naar Sogndal is prachtig en heel afwisselend.

Over bergpassen langs sneeuw, bergmeertjes, prachtige uitzichten. Het was lekker weer, hoewel het in de bergen natuurlijk behoorlijk fris was. Vaak gestopt om rond te kijken. In de buurt van Sogndal vonden we een prachtige camping (camping Kjønes) aan Sogndalsfjorden.

We hebben zowaar buiten op onze tuinstoelen in de zon een borrel gedronken. Op de foto zie je de Sogndalsfjord en Sogndal zelf, tegen de berg aan.